Dag vreemdeling, dag pelgrim, met de

auto, per velo of te voete. Goed dat ge

ons kerkske gevonden hebt. Schrik niet

voor de grote oude schilderijen en voor

Willems werk al evenmin. Laat die

artiesten maar doen. Wat hebben wij

anders dan onze verbeelding om het

grote raadsel van leven en dood te

begrijpen. Al van in de eeuwigheid komt

al het wel en wee van het dorp hier

binnen. Rust hier een beetje en luister

naar wat de oude muren te vertellen

hebben. Ge zult veel blije kinderstemmen

horen, maar ook gruwelverhalen van

14-18. In de verte zult ge de monniken

van Chevetogne horen zingen. Neen, dat

Russisch versta ik ook niet, maar ’t is zo

schone en dat is voor mij genoeg. Dit

kerkske is een vluchtheuvel, waar

alleman welgekomen is. Elk zegge ‘t

voort!

Willem Vermandere

Een bijzonder gedicht van een bijzondere kunstenaar, Willem Vermandere.

Hij schrijft hier over een kerk uit een gebied dat zwaar getroffen is door de Eerste Wereldoorlog. Maar het is een voorbeeld van de vele plekken waar je op je tocht uitrust van de vermoeidheid in een kleine kerk of op een plein en aan een geschiedenis raakt die tot dan toe je vreemd was.